شرک از منظر قرآن و بر شمردن عده ای از کفار و بیان دلیل کفر آنها: 

حال براي بهتر مشخص شدن اين معني، دوباره به آیات قرآن نظر می اندازیم و کلمه ی شرک را از منظر قرآن برّرسی خواهیم کرد.

در تمامي آياتی كه در باره ي مشركان آمده است، اين نكته به چشم می خورد كه آنان شئ معبود، كه غير الله ﷻ است را، اله و رب می دانستند و در الوهيت الله ﷻ و ربوبیت وی تعالی آنان را شريك می دانستند.

مثلاً مسيحيان معتقد بودند كه عيسي يكي از سه اله می باشد.

*لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ ثَالِثُ ثَلَاثَةٍ و مَا مِنْ إِلَهٍ إِلَّا إِلَهٌ و احِدٌ (73). (سوره المائده آیه 73)

البته كافر شدند آن كسانى كه گفتند: الله ﷻ يكى از سه تاست، كه هر سه معبودند - عيسى (ع) و روح القدس و الله ﷻ و اين سه را «اقانيم ثلاثه» مى‏خوانند يعنى: اصول سه‏گانه عالم وجود- و حال آنكه نيست هيچ الهی مگر اله واحد.*

 و در جايي دیگر نیزآمده است كه مسيحيان اعتقاد دارند كه عيسي (ع) همان الله است: 

*لَقَدْ كَفَرَ الَّذِينَ قَالُوا إِنَّ اللَّهَ هُوَ الْمَسِيحُ ابْنُ مَرْيَمَ و قَالَ الْمَسِيحُ يَا بَنِي إِسْرَائِيلَ اعْبُدُوا اللَّهَ رَبِّي و رَبَّكُمْ إِنَّهُ مَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللَّهُ عَلَيْهِ الْجَنَّةَ و مَأْوَاهُ النَّارُ و مَا لِلظَّالِمِينَ مِنْ أَنْصَارٍ (72). (سوره المائده آیه 72)

آنها كه گفتند: «خداوند همان مسيح بن مريم است»، به يقين كافر شدند، - با اينكه خود- مسيح گفت: اى بنى اسرائيل! الله يگانه را، كه پروردگار من و شماست، پرستش كنيد! زيرا هر كس شريكى براى الله ﷻ قرار دهد، الله ﷻ بهشت را بر او حرام كرده است و جايگاه او دوزخ است و ستمكاران، يار و ياورى ندارند.*

و باز در قرآن در بيان اينكه مسيحيان عيسي (ع) را اله می دانستندآمده است: 

*وَإِذْ قَالَ اللَّهُ يَا عِيسَى ابْنَ مَرْيَمَ أَأَنْتَ قُلْتَ لِلنَّاسِ اتَّخِذُونِي و أُمِّيَ إِلَهَيْنِ مِنْ دُونِ اللَّهِ قَالَ سُبْحَانَكَ مَا يَكُونُ لِي أَنْ أَقُولَ مَا لَيْسَ لِي بِحَقٍّ إِنْ كُنْتُ قُلْتُهُ فَقَدْ عَلِمْتَهُ تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي و لَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ (116). (سوره المائده آیه 116)

و آنگاه كه الله ﷻ به عيسى بن مريم مى‏گويد: «آيا تو به مردم گفتى كه من و مادرم را بعنوان دو معبود غير از الله ﷻ انتخاب كنيد؟!»، او مى‏گويد: «منزهى تو! من حقّ ندارم آنچه را كه شايسته من نيست، بگويم! اگر چنين سخنى را گفته باشم، تو مى‏دانى! تو از آنچه در روح و جان من است، آگاهى و من از آنچه در ذات– پاك - توست، آگاه نيستم! به يقين تو از تمام اسرار و پنهاني ها با خبرى. *

و در مورد ديگر مشركان آمده است: 

*أَجَعَلَ الْآلِهَةَ إِلَهًا وَاحِدًا إِنَّ هَذَا لَشَيْءٌ عُجَابٌ (5). (سوره ص آیه 5)

-الله ﷻ از زبان مشركان روايت می كند كه می گويند‏- آيا - محمّد ﷺ [همه‏]- آلهه را يك اله قرار داده است؟ بى گمان اين چيزى شگفت است.*

يعني مشركان از اينكه حضرت رسول الله ﷺ می گويد كه الهي نيست جز الله ﷻ در شگفت هستند.

و در قيامت نیز معبودان باطل همراه عابدان آنها به دوزخ انداخته خواهند شد.

*إِنَّكُمْ و مَا تَعْبُدُونَ مِنْ دُونِ اللَّهِ حَصَبُ جَهَنَّمَ أَنْتُمْ لَهَا وارِدُونَ (98) لَوْ كَانَ هَؤُلَاءِ آلِهَةً مَا و رَدُوهَا و كُلٌّ فِيهَا خَالِدُونَ (99). (سوره الانبياء آیات 98و99)

به يقين شما و آنچه به جاى الله ﷻ مى‏پرستيد، آتش افروز جهنّم [خواهيد بود]. شما بر آن وارد خواهيد شد (98)

اگر اينها خدايانى بودند، هرگز وارد آن نمى‏شدند! در حالى كه همگى در آن جاودانه خواهند بود. (99)*

پس با توجه به آيات می بينيم كه شرك يعني شريك الله ﷻ دانستن در الوهيت و ربوبيت وی تعالي.

حال بعد از اين مقدمه، به ادّعاي وهابيان با ذكر آيات و احاديثي كه آنها ذكر می كنند خواهيم پرداخت و لغزشهاي آنها را با استناد به آيات و احاديث آشكار خواهيم كرد.