الْحَمْدُ لِلَّهِ رَبِّ الْعَالَمِينَ وَالصَّلَاةُ والسَّلَامُ عَلَى مُحَمَّدٍ رَحْمَةً لِلْعَالَمِينَ وَعَلَى آلِهِ وَأصْحَابِهِ وَمَنْ تَبِعَهُمْ بِإحْسَانٍ إلَى يَوْمِ الدِّينِ أمَّا بَعْدُ سلام. هر آنچه از سبیلین خارج می‌شود نجس است. منی و مذی نیز همانند ادرار نحس هستند. چراکه حضرت عایشه می‌گوید: من منی را از جامه‌ی رسول الله ص که با آن به نماز می‌رفت را می‌شستم و رسول الله ص به نماز می‌رفتند در حالیکه آب از آن می‌چکید. آنچه عده‌ای ادعا کردند که پاک است روایاتی می‌آورند که در آن روایات که با انگشت آن را میکندند را دلیل گرفته‌اند که امام طحاوی با ذکر دلیل اثبات می‌کند که آن از لباس خواب ایشان بوده است یعنی رسول الله ص لباس خواب داشتند که با آن به نماز نمی‌شدند و لباس نماز ایشان جدا بوده است. از ام حبیبه رض سوال شد که آیا رسول الله ص با لباسی که با تو می‌خوابید، نماز می‌خواندند؟ ام حبیبه جواب داد: بله اگر نجاست به آن نمی‌رسید. از حضرت عایشه نیز چنین روایت شده است. از حضرت عایشه: رسول الله ص در لحافی که با همسرانش در آن می‌خوابیدند، نماز نمی‌خواندند. آنچه از کندن با انگشت آمده است برای این است که با منی خشک را با انگشت هم بِکَنی پاک می‌شود همانطور که کفش اگر نجس شود و جرم داشته باشد، با مالیدن به زمین پاک می‌شود.